به گزارش مشرق، شورای اطلاع‌رسانی دولت در واکنش به یادداشت روزنامه «سازندگی» در شماره ۱۳۲۱ روز پنج‌شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۱ در اطلاعیه‌ای خطاب به مدیر مسئول این روزنامه، اعلام کرد:
جناب آقای سید افضل موسوی
مدیر مسئول محترم روزنامه سازندگی
روزنامه سازندگی در شماره روز پنج‌شنبه ۱۷ آذر ۱۴۰۱ در یادداشتی با عنوان «ابراهیم در زمستان» مطالبی را منتشر کرده است که انتظار می‌رود وفق ماده ۲۳ قانون مطبوعات این توضیحات در همان صفحه و ستون منتشر شود:
۱- در یادداشت مزبور ادعا شده است که رئیس‌جمهور پای سخن معترضان ننشسته است. این در حالی است که در نشست روز دانشجو، قبل از سخنرانی رئیس‌جمهور، ۷ دانشجو به نمایندگی از تشکل‌های مختلف دانشجویی با سلایق و گرایش‌های متنوع به مدت یک ساعت به بیان دیدگاههای خود پرداختند. خبر و متن سخنان این دانشجویان منتشر شده که حاوی نقدهای صریح و بی‌پرده به عملکرد دولت و شخص رئیس‌جمهور است. بنابراین این شیوه قضاوت از یک رویداد و ادعای نشنیدن اعتراض و انتقاد از جانب رئیس‌جمهور در تعارض با «واقعیت صحنه و پرهیز از سوگیری در روایت واقعیت به‌عنوان اساس کار روزنامه‌نگاری» است.
۲- نتیجه این نوع روایتگری، در شرایطی که هر ناظر منصفی با دسترسی به اطلاعات آشکار امکان صحت‌سنجی دارد، لطمه دیدن اعتبار منبع روایت است و این تصور را ایجاد می‌کند که رسانه از قبل تصمیم خود را گرفته تا فارغ از هر اتفاقی در میدان، روایت از پیش آماده شده‌ای را به مخاطب تحویل دهد. مشابه آنکه چند سال قبل، بنا بود رئیس‌جمهور وقت در مصاحبه‌ای تلویزیونی با مردم سخن بگوید اما چند ساعت قبل از شروع برنامه، اعلام شد مصاحبه، لغو و به زمان دیگری موکول شده است اما صبح فردا یکی از روزنامه‌های مخالف دولت وقت، در کمال تعجب، نقد مصاحبه انجام‌نشده را منتشر کرد.
۳- در یادداشت مزبور، چندین بار تحت پوشش فرصت ندادن به معترضان تلویحاً از اینکه نشست رئیس‌جمهور با دانشجویان بدون تنش برگزار شده است، ابراز نارضایتی شده است. آیا نویسنده از این ناراحت است که چرا دیدار دانشجویی آلوده به توهین و هتاکی نشده است؟ در این دیدار حدود هزار نفر از دانشجویان دانشگاه تهران با عقلانیت قابل انتظار از دانشجو و محیط علمی، در فضایی پر شور و در عین حال منطقی، حضور داشتند و مطالب متنوعی بیان و از طرف رئیس‌جمهور پاسخ داده شد. آیا این ناراحتی دارد که در مراسمی که دشمنان کشور مترصّد مخابره درگیری و توهین از آن بودند، شور و هیجان توأم با متانت و عقلانیت به دنیا مخابره شد و پروژه ایران‌ستیزان شکست خورد؟ نه رئیس‌جمهور از کوره در رفت و مانند بعضی از اسلاف خود دانشجو را تهدید به بیرون انداختن از سالن کرد و نه دانشجویان اجازه تکرار برخی از صحنه‌های زننده دون شأن دانشگاه را دادند. آیا این تعامل عقلانی و در تراز نهاد علم، شایسته تجلیل است یا تقبیح؟
۴- نویسنده در چند بخش از متن، ادعای نشنیدن سخن معترضان را به رئیس‌جمهور منسوب کرده است. در این زمینه از روزنامه و نویسنده محترم دعوت می‌کنیم که قبل از تحریر اینگونه ادعاها لااقل از جناب آقای مرعشی دبیرکل محترم حزب کارگزاران سازندگی درباره جلسه چندی قبل جمعی از اصلاح‌طلبان با رئیس‌جمهور که ایشان نیز در آن حضور داشت، استطلاع می‌کرد. دهها جلسه از این قبیل در ۱۶ ماه گذشته بین رئیس‌جمهور و فعالان سیاسی، رسانه‌ای و مدنی و صاحبنظران علوم اجتماعی و اقتصادی برگزار شده و به طور میانگین هر دو ماه یک بار رئیس‌جمهور در یک جمع دانشجویی حاضر شده است. محور عمده این جلسات و دیدارها نیز نقدهای جدی برای بهبود اوضاع بوده است.
۵- در یادداشت از این مسئله انتقاد شده است که چرا رئیس‌جمهور در سخنان خود به دفاع از برنامه‌ها و اقدامات دولت برخاسته است؟ این هم یکی دیگر از عجایب است که بالاترین مقام اجرایی کشور از این بابت مؤاخذه شود که چرا در قبال امور تحت مسئولیت خود پاسخگو است؟ اینکه رئیس‌جمهور پاسخگوی عملکرد دولت خود است و برای عوض کردن میدان و فرار از پاسخگویی، صورت مسئله را با التهاب‌آفرینی عوض نمی‌کند، دقیقاً همان نقطه مورد انتظار مردم است.
۶- ممکن است نویسنده محترم از این ناراحت شده باشد که چرا تعریضات ولو مختصری به دولت قبل وارد شده است. اولاً دکتر رئیسی در مقایسه با رؤسای جمهور قبل از خود کمترین تعریض را در سخنانش به گذشته دارد که این مسئله بارها مورد تحسین منتقدان او نیز قرار گرفته است؛ آن هم در حالی که دولت کنونی، دولت را در بدترین وضع ممکن از دولت قبل تحویل گرفته و هیچ دولتی (حتی دولت پس از جنگ) در ابتدای کار خود با این حجم از شاخص‌های منفی مواجه نبوده است. با این حال لازم است گاهی حجم آوار بجا مانده یادآوری شود تا تلاش‌های متراکم برای آواربرداری و زمان لازم برای احیاء اقتصاد و معیشت و سایر حوزه‌های آسیب‌دیده معنادار شود.
۷- در پایان، ضمن دعوت به رعایت انصاف و عقلانیت، یادآوری این نکته ضروری است که هدف جریان ایران‌ستیز بستن دریچه‌های عقلانیت و گفتگو و گشودن بسترهای تولید خشم و نفرت است. شاخصها و نقاط عزیمت گفتگو، «قانون‌گرایی، ایران‌دوستی، اسلام‌خواهی و خویشتنداری» است. امکان یافتن گفتگوهای عالمانه بر این بسترها، مطلوب و مورد حمایت دولت است، همچنانکه رئیس‌جمهور نیز در مراسم روز دانشجو با تبیین مرز اعتراض و اغتشاش از منظر هدف و نتیجه (اعتراض در پی سازندگی و اصلاح، و اغتشاش به دنبال ویرانی و یأس‌آفرینی است) استقبال دولت از اعتراض و انتقاد را نیز مورد تأکید قرار دادند.
۱۴:۰۶ - ۱۴۰۱/۰۹/۱۹
